Columns

Bij de fameuze reclameman Willem de Groot in Amersfoort werk ik dus samen met Piet Schrijvers, de meer dan beroemde doelverdediger van SEC. En de rolverdeling is ongeveer als volgt.

Met de beroemde keeper van SEC, Piet Schrijvers, heb ik nog gewerkt. Gevoetbald of zo? Nee. Ik zeg toch dat ik met Piet heb gewerkt. Vijf dagen lang van halfnegen tot halfzes.

Vandaag wil ik het eindelijk eens hebben over de christelijke gymnastiekvereniging Olympia. Van de genoemde vereniging heb ik nooit iets begrepen. Ligt dit aan mij?

Kijk, daar staan ze op de stoep. De moeder en de dochter, vers uit Duitsland. Ze komen met een missie. Net als op 10 mei 1940. Alleen dit keer gaat het om de verovering van mijn oudste broer: Werner.

SOEST Achter de schutting gromt het. Niet gevaarlijk of gemeen. Nee, het is veel meer genoegzaam gegrom. Benieuwd naar de herkomst van het gegrom neem ik een kijkje achter de schutting. En zie: mijn vermoeden wordt bevestigd.

SOEST Bij AH en bij Van Asch staat moeder bekend als de bonte hond en wel hierom. Moeder is wat je nu een kritische of bewuste consument zou noemen. Eentje die zich geen knollen voor citroenen laat verkopen.

SOEST Die maandagochtend hebben we trek in een ijsje. We zijn Heinz en ik. O ja en we hebben het ook nog warm van het roeien. Ergo, fysiologisch is met ons dus niets aan de hand. Financieel daarentegen wel.

SOEST Al jaren wil ik een man met een passie zijn. Soms zie je er weleens een. In bijvoorbeeld die tv-reclame voor koffie. De mannen in kwestie hebben dan een passie voor exclusieve auto's of uurwerken. Hartstikke jaloers ben ik op ze.

SOEST Nogal vaak heb ik de mouw van vaders uniform geaaid. Natuurlijk omdat hij lief is en lekker ruikt, vooral na het scheren. Moeder moet dan voelen hoe glad hij het wel heeft gedaan. Veelal vindt ze dat onzin, alleen doet ze het toch.